.jpg)
Reisverslagen David, Marjon, Anouska en Lucas
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Maandag 10 augustus Bangkok
Vandaag is dan echt de allerlaatste dag van de vakantie aangebroken, dat geeft toch een beetje dubbel gevoel. We hebben om 13.00 uur met Angie bij het hotel afgesproken en besluiten 's morgens in de omgeving van KhaoSan Road te gaan ontbijten en een laatste massage te nemen. Het leek ons leuk nog een keer met de Tuk Tuk te gaan. Dat bleek makkelijker gedacht dan gedaan. We werden op straat al door diverse mensen aangesproken dat het Boeddha-day is en dat sommige tempels alleen vandaag voor publiek geopend zijn. Ook is er volgens hen een regeling dat de Tuk Tuk's alleen vandaag een bijdrage van de regering krijgen zodat ze voor de ritjes langs deze tempels niet meer dan 10 Baht (22 cent) pp mogen vragen. Het lukte ons niet een Tuk Tuk te vinden die ons naar KhaoSan Road wilde brengen dus besloten we uiteindelijk maar ons langs de tempels te laten vervoeren. Zo zagen we de tempel van de smiling Boeddha (waar we "gebeden" hebben voor gezondheid, geluk en voorspoed) en de Golden Mountain wat op een heuvel ligt en wat vroeger het hoogste punt van Bangkok was. Erg comfortabel zitten was het trouwens niet hoor met z'n vieren in zo'n klein karretje.We pasten net met z'n drieen op het bankje en Anous moest op onze knieen liggen.
Ook vandaag worden we ongevraagd bij een luxe store afgezet waar zilver en edelstenen verkocht worden. We staan na 2 minuten dus weer buiten. Onze Tuk Tuk chauffeur is boos want hij krijgt pas commissie als wij wat kopen of minimaal 10 minuten in de winkel blijven. Hij wil ons na Golden Mountain dan ook niet verder brengen. Gelukkig ligt dit in de buurt van ons hotel en is het al tegen enen dus wij vinden het prima zo.
Met Angie gaan we eerst wat eten. Nu echt lokaal, bij een tentje waar veel studenten komen. Een plek waar wij zelf nooit naar toe waren gegaan. De menukaarten zijn in het Thais en we laten Angie bestellen. We eten allemaal gerechtjes die we nog niet eerder in Thailand gegeten hebben en het smaakt weer heerlijk. Op straat is een soort vrijmarkt waar vanalles verkocht wordt oude munten, tweedehandskleding en ook gebitten (we konden niet goed zien of het echte of kunstgebitten waren maar ze zagen er niet zo smakelijk uit). Daarna bezoeken we Wat Arun (hele mooie tempel van mozaiek) en nemen nog een massage. Op verzoek van de kinderen bij het zaakje waar we vier weken geleden ook geweest zijn. Het was weer dolle pret bij de mannen en de massagedames vonden dat ze er maar een Thaise vriendin bij moesten nemen.
Op de valreep doen we (ofwel Anouska) nog de laatste inkopen op KhaoSan Road. Een nieuwe rage is dat je je voeten laat "bewerken" in een bak met vissen. Dit moeten Anous en ik natuurlijk uitproberen, de anderen zien het absoluut niet zitten. Een leuke ervaring al die knabbelende vissen aan je voeten. Lucas scoort nog een laserlamp en "echte" Zippo aansteker.
En dan is het tijd om de koffers in het hotel op te halen en naar het vliegveld te gaan en nemen we afscheid van Angie. In het hotel drinken we nog een laatste drankje en de zangeres achter de piano zingt I am leaving on a jetplane voor ons. In de taxi kijken we nog een keer naar de lichten van alle gebouwen in Bangkok, don't know when we'll be back again..........
Vandaag is dan echt de allerlaatste dag van de vakantie aangebroken, dat geeft toch een beetje dubbel gevoel. We hebben om 13.00 uur met Angie bij het hotel afgesproken en besluiten 's morgens in de omgeving van KhaoSan Road te gaan ontbijten en een laatste massage te nemen. Het leek ons leuk nog een keer met de Tuk Tuk te gaan. Dat bleek makkelijker gedacht dan gedaan. We werden op straat al door diverse mensen aangesproken dat het Boeddha-day is en dat sommige tempels alleen vandaag voor publiek geopend zijn. Ook is er volgens hen een regeling dat de Tuk Tuk's alleen vandaag een bijdrage van de regering krijgen zodat ze voor de ritjes langs deze tempels niet meer dan 10 Baht (22 cent) pp mogen vragen. Het lukte ons niet een Tuk Tuk te vinden die ons naar KhaoSan Road wilde brengen dus besloten we uiteindelijk maar ons langs de tempels te laten vervoeren. Zo zagen we de tempel van de smiling Boeddha (waar we "gebeden" hebben voor gezondheid, geluk en voorspoed) en de Golden Mountain wat op een heuvel ligt en wat vroeger het hoogste punt van Bangkok was. Erg comfortabel zitten was het trouwens niet hoor met z'n vieren in zo'n klein karretje.We pasten net met z'n drieen op het bankje en Anous moest op onze knieen liggen.
Ook vandaag worden we ongevraagd bij een luxe store afgezet waar zilver en edelstenen verkocht worden. We staan na 2 minuten dus weer buiten. Onze Tuk Tuk chauffeur is boos want hij krijgt pas commissie als wij wat kopen of minimaal 10 minuten in de winkel blijven. Hij wil ons na Golden Mountain dan ook niet verder brengen. Gelukkig ligt dit in de buurt van ons hotel en is het al tegen enen dus wij vinden het prima zo.
Met Angie gaan we eerst wat eten. Nu echt lokaal, bij een tentje waar veel studenten komen. Een plek waar wij zelf nooit naar toe waren gegaan. De menukaarten zijn in het Thais en we laten Angie bestellen. We eten allemaal gerechtjes die we nog niet eerder in Thailand gegeten hebben en het smaakt weer heerlijk. Op straat is een soort vrijmarkt waar vanalles verkocht wordt oude munten, tweedehandskleding en ook gebitten (we konden niet goed zien of het echte of kunstgebitten waren maar ze zagen er niet zo smakelijk uit). Daarna bezoeken we Wat Arun (hele mooie tempel van mozaiek) en nemen nog een massage. Op verzoek van de kinderen bij het zaakje waar we vier weken geleden ook geweest zijn. Het was weer dolle pret bij de mannen en de massagedames vonden dat ze er maar een Thaise vriendin bij moesten nemen.
Op de valreep doen we (ofwel Anouska) nog de laatste inkopen op KhaoSan Road. Een nieuwe rage is dat je je voeten laat "bewerken" in een bak met vissen. Dit moeten Anous en ik natuurlijk uitproberen, de anderen zien het absoluut niet zitten. Een leuke ervaring al die knabbelende vissen aan je voeten. Lucas scoort nog een laserlamp en "echte" Zippo aansteker.
En dan is het tijd om de koffers in het hotel op te halen en naar het vliegveld te gaan en nemen we afscheid van Angie. In het hotel drinken we nog een laatste drankje en de zangeres achter de piano zingt I am leaving on a jetplane voor ons. In de taxi kijken we nog een keer naar de lichten van alle gebouwen in Bangkok, don't know when we'll be back again..........
