Website van David, Marjon, Anouska en Lucas
vrijdag 7 augustus, Brandberg (Uis)
In een vakantie zit altijd een mindere dag, ik denk dat dit zo'n dag was. Het begon allemaal goed vanmorgen. We hebben een koelkast in onze 4x4 dus hebben eerst wat boodschappen gehaald en vertrokken vol goede moed in onze superwagen op weg naar Cape Cross waar een enorme zeehondenkolonie te vinden is. Het was slechts 13 graden maar dat mocht de pret niet drukken. Helaas kregen we al na 10 km een steentje tegen de ruit, die een mooie ster achterliet. Nou ja dat wordt dan van ons eigen risico ingehouden, niets aan te doen.
Cape Cross was leuk. In december (als de jongen geboren worden) liggen hier ca. 450.000 zeehonden. Veel jonkies overleven het echter niet en nu waren er ca. 40.000. Overal waar je keek lagen zeehonden, ze maakten een enorme herrie en je kon ze ook goed ruiken. Leuk om er zo veel van dichbij te kunnen zien.
Daarna ruim 100 km grindweg (maar nu met 4x4) naar onze eindbestemming Uis. Onderweg zagen we de temperatuur omhoog schieten tot 35 graden. Hier overnachten we in een kleinde B&B waar we door de eigenaresse heel prettig ontvangen werden. Bij het inparkeren van de wagen naast ons huisje zagen we helaas een boom over het hoofd, met als gevolg een kapot achterlicht, deuk en kras over de bumper. Dat drukte de stemming behoorlijk. Daarbij was er bij de B&B niet veel te beleven en was het veel te heet om er op uit te trekken. We besloten om de kaarten maar eens te voorschijn te halen en hebben canasta gespeeld. Om 16.30 zijn we met de auto een stukje gaan rijden om de ondergaande zon bij de Brandberg te zien. Als de zon achter deze berg verdwijnt is het alsof de berg in de brand staat, en dat klopt het ziet er fantastisch uit.
Omdat we nu een 4x4 hebben zijn we een bergpad op gereden en kwamen daar bij een heel apart huis uit. De eigenaar stond buiten en was zo enthousiast over zijn huis dat hij ons een rondleiding heeft gegeven. Het huis is gebouwd uit een oude waterput (zie foto). Het deed ons een beetje denken aan het huis van Dali, ze hadden binnen alles met natuurlijke materialen ingericht, heel bijzonder.
Omdat je hier niet kunt eten had de eigenaresse voor ons in een restaurantje in het gehuchtje waar we zitten gereserveerd. Zij had ons verzekerd dat het veilig was om te lopen. Dat hebben we maar gedaan maar het is hier aardedonker en je loopt toch niet zo lekker dan. Toen Lucas (per ongeluk) begon te fluiten kwamen er direct een paar honden achter ons aan. We waren blij weer terug bij de B&B te zijn!
Het is nu 22.00 uur en de temperatuur is nog steeds heel aangenaam. Vannacht nog even van het zachte bed genieten want vanaf morgen gaan we kamperen.
In een vakantie zit altijd een mindere dag, ik denk dat dit zo'n dag was. Het begon allemaal goed vanmorgen. We hebben een koelkast in onze 4x4 dus hebben eerst wat boodschappen gehaald en vertrokken vol goede moed in onze superwagen op weg naar Cape Cross waar een enorme zeehondenkolonie te vinden is. Het was slechts 13 graden maar dat mocht de pret niet drukken. Helaas kregen we al na 10 km een steentje tegen de ruit, die een mooie ster achterliet. Nou ja dat wordt dan van ons eigen risico ingehouden, niets aan te doen.
Cape Cross was leuk. In december (als de jongen geboren worden) liggen hier ca. 450.000 zeehonden. Veel jonkies overleven het echter niet en nu waren er ca. 40.000. Overal waar je keek lagen zeehonden, ze maakten een enorme herrie en je kon ze ook goed ruiken. Leuk om er zo veel van dichbij te kunnen zien.
Daarna ruim 100 km grindweg (maar nu met 4x4) naar onze eindbestemming Uis. Onderweg zagen we de temperatuur omhoog schieten tot 35 graden. Hier overnachten we in een kleinde B&B waar we door de eigenaresse heel prettig ontvangen werden. Bij het inparkeren van de wagen naast ons huisje zagen we helaas een boom over het hoofd, met als gevolg een kapot achterlicht, deuk en kras over de bumper. Dat drukte de stemming behoorlijk. Daarbij was er bij de B&B niet veel te beleven en was het veel te heet om er op uit te trekken. We besloten om de kaarten maar eens te voorschijn te halen en hebben canasta gespeeld. Om 16.30 zijn we met de auto een stukje gaan rijden om de ondergaande zon bij de Brandberg te zien. Als de zon achter deze berg verdwijnt is het alsof de berg in de brand staat, en dat klopt het ziet er fantastisch uit.
Omdat we nu een 4x4 hebben zijn we een bergpad op gereden en kwamen daar bij een heel apart huis uit. De eigenaar stond buiten en was zo enthousiast over zijn huis dat hij ons een rondleiding heeft gegeven. Het huis is gebouwd uit een oude waterput (zie foto). Het deed ons een beetje denken aan het huis van Dali, ze hadden binnen alles met natuurlijke materialen ingericht, heel bijzonder.
Omdat je hier niet kunt eten had de eigenaresse voor ons in een restaurantje in het gehuchtje waar we zitten gereserveerd. Zij had ons verzekerd dat het veilig was om te lopen. Dat hebben we maar gedaan maar het is hier aardedonker en je loopt toch niet zo lekker dan. Toen Lucas (per ongeluk) begon te fluiten kwamen er direct een paar honden achter ons aan. We waren blij weer terug bij de B&B te zijn!
Het is nu 22.00 uur en de temperatuur is nog steeds heel aangenaam. Vannacht nog even van het zachte bed genieten want vanaf morgen gaan we kamperen.
cape cross
onze Toyota Hillux
White Lady B&B in Uis
de oude waterput
de ondergaande zon bij de Brandberg
Zaterdag 8 augustus, Camp Xaragu
Vanmorgen hadden we voor het eerst verse mango's bij het ontbijt. We zaten aan tafel met een Engelse fotograaf die al een jaar in zijn Landrover door Namibie reist. Hij liet zijn foto's zien en hoopt in Engeland een uitgever te vinden zodat hij genoeg geld verdient voor een volgende trip. Het was leuk om de ervaringen te horen van iemand die al zo lang in Namibie verblijft.
Onderweg naar Camp Xaragu, onze eerste camping, stonden veel Herero vrouwen langs de weg om hun handgemaakte poppetjes te verkopen. We besloten te stoppen op een plekje waar meer toeristen stonden zodat we eens konden bekijken hoe dat afdingen hier werkt. Er zaten 5 schattige kindjes bij waar Anouska haar lollies en feestoeters aan heeft gegeven. Lollies zijn die kinderen wel gewend te krijgen maar die toeters waren echt een groot succes! Ik heb uiteindelijk geen poppetje gekocht omdat er niets af te dingen viel.
De camping zag er leuk uit en we waren gelukkig niet de enige gasten. Hoewel het 37 graden was toen we aankwamen stond Lucas erop de daktenten uit te proberen. Je moet even het systeem doorhebben maar dat valt reuze mee, we hebben meteen het beddengoed ertussen gepropt en de tenten weer gesloten omdat we de auto nog nodig hadden. We hadden nl. van meerdere mensen begrepen dat er in de omgeving woestijnolifanten gezien waren en dat je via de camping een gids kon regelen om ze in je eigen auto op te sporen.
Zo reden we om 15.00 uur met een gids de savanne in. Het is wel leuk om te zien hoe zij aan de voetsporen en versheid van de poep kunnen zien of de olifanten in de buurt zijn. Het was een zeer indrukwekkende tocht, helaas niet vanwege de olifanten die we gezien hebben (geen een gezien). We hebben wel geleerd wat je met een 4x4 allemaal kan, alle standen zijn gebruikt. De weg lag vol stenen en soms was het zo steil dat zelfs David een aantal keer vroeg of hij echt wel zeker wist dat de auto dat kon halen. Maar het was geen probleem volgens hem en dat klopte gelukkig ook. De gids had gisteren nog een kudde van 26 met een aantal kleintjes gezien en die wilde hij ons graag tonen, hij baalde enorm dat hij ze niet kon vinden en bleef maar zoeken. Uiteindelijk was het te donker om verder te gaan. De gids was zo teleurgesteld dat hij ons aanbood morgenochtend nog een keer op zoek te gaan, daar hoefden we niets voor te betalen. Omdat het ons toch wel leuk leek de olifanten te zien hebben we afgesproken het morgenochtend om 7 uur nog een keer te proberen. We hebben overigens wel struisvogels, antilopen, een kudu en natuurlijk weer een prachtige zonsondergang gezien dus we hebben er evengoed wel van genoten.
Toen we op de camping aankwamen was het al aardedonker, er is hier geen electriciteit er stonden alleen olielampen. Tja dan moeten de spullen uit de auto, waar lagen die zaklampen ook al weer, en hoe sluit je de gasfles aan. Ondertussen breek je bijna je nek over de keien, dat hadden wij als kampeerders toch niet goed voorbereid. Gelukkig maar dat Lucas 's middags de tenten al uitgeprobeerd had. Uiteindelijk hebben we het maar opgegeven en zijn we lekker in het restaurant op de camping gaan eten. We gaan om 21.00 naar bed, morgen staat de wekker op 06.00 uur.
Vanmorgen hadden we voor het eerst verse mango's bij het ontbijt. We zaten aan tafel met een Engelse fotograaf die al een jaar in zijn Landrover door Namibie reist. Hij liet zijn foto's zien en hoopt in Engeland een uitgever te vinden zodat hij genoeg geld verdient voor een volgende trip. Het was leuk om de ervaringen te horen van iemand die al zo lang in Namibie verblijft.
Onderweg naar Camp Xaragu, onze eerste camping, stonden veel Herero vrouwen langs de weg om hun handgemaakte poppetjes te verkopen. We besloten te stoppen op een plekje waar meer toeristen stonden zodat we eens konden bekijken hoe dat afdingen hier werkt. Er zaten 5 schattige kindjes bij waar Anouska haar lollies en feestoeters aan heeft gegeven. Lollies zijn die kinderen wel gewend te krijgen maar die toeters waren echt een groot succes! Ik heb uiteindelijk geen poppetje gekocht omdat er niets af te dingen viel.
De camping zag er leuk uit en we waren gelukkig niet de enige gasten. Hoewel het 37 graden was toen we aankwamen stond Lucas erop de daktenten uit te proberen. Je moet even het systeem doorhebben maar dat valt reuze mee, we hebben meteen het beddengoed ertussen gepropt en de tenten weer gesloten omdat we de auto nog nodig hadden. We hadden nl. van meerdere mensen begrepen dat er in de omgeving woestijnolifanten gezien waren en dat je via de camping een gids kon regelen om ze in je eigen auto op te sporen.
Zo reden we om 15.00 uur met een gids de savanne in. Het is wel leuk om te zien hoe zij aan de voetsporen en versheid van de poep kunnen zien of de olifanten in de buurt zijn. Het was een zeer indrukwekkende tocht, helaas niet vanwege de olifanten die we gezien hebben (geen een gezien). We hebben wel geleerd wat je met een 4x4 allemaal kan, alle standen zijn gebruikt. De weg lag vol stenen en soms was het zo steil dat zelfs David een aantal keer vroeg of hij echt wel zeker wist dat de auto dat kon halen. Maar het was geen probleem volgens hem en dat klopte gelukkig ook. De gids had gisteren nog een kudde van 26 met een aantal kleintjes gezien en die wilde hij ons graag tonen, hij baalde enorm dat hij ze niet kon vinden en bleef maar zoeken. Uiteindelijk was het te donker om verder te gaan. De gids was zo teleurgesteld dat hij ons aanbood morgenochtend nog een keer op zoek te gaan, daar hoefden we niets voor te betalen. Omdat het ons toch wel leuk leek de olifanten te zien hebben we afgesproken het morgenochtend om 7 uur nog een keer te proberen. We hebben overigens wel struisvogels, antilopen, een kudu en natuurlijk weer een prachtige zonsondergang gezien dus we hebben er evengoed wel van genoten.
Toen we op de camping aankwamen was het al aardedonker, er is hier geen electriciteit er stonden alleen olielampen. Tja dan moeten de spullen uit de auto, waar lagen die zaklampen ook al weer, en hoe sluit je de gasfles aan. Ondertussen breek je bijna je nek over de keien, dat hadden wij als kampeerders toch niet goed voorbereid. Gelukkig maar dat Lucas 's middags de tenten al uitgeprobeerd had. Uiteindelijk hebben we het maar opgegeven en zijn we lekker in het restaurant op de camping gaan eten. We gaan om 21.00 naar bed, morgen staat de wekker op 06.00 uur.
 |
 |
 |