Website van David, Marjon, Anouska en Lucas
Donderdag 20 augustus, Hermanus
Vanmorgen hebben we definitief ons guesthouse in Kaapstad verlaten. Het was een heerlijk comforabel huis met een ideale ligging. Maar onze gastheer (vrouw hebben we al die dagen niet gezien) was zo negatief overal over dat we er zelf ook bijna depri van werden. We zijn toch nog maar langs Stellenbosch gereden, waar de wijnranken nu kaal waren. Het gebied is wel heel mooi en er lag inderdaad sneeuw op de bergen,
Als je door alle mooie wijken in Kaapstad rijdt, vraag je je af waar de minder bedeelden wonen maar tussen Kaapstad en Stellenbosch kom je heel veel townships tegen. Afgrijselijk in welke omstandigheden deze mensen wonen, wat moet er dan nog veel gebeuren in Zuid Afrika.
Vanmiddag zijn we aangekomen in Hermanus, volgens de boekjes de plaats waar de walvissen vlak langs de kust zwemmen, We hebben een heerlijk oudbollig hotel pal aan zee en zien al direct de eerste walvis zwemmen. Er loopt een wandelpad langs de kust en overal staan bankjes. Het zonnetje schijnt en we zien in de verte steeds weer walvissen. Voor de verandering komen we Niels en Linda weer eens tegen.
's Avonds besluiten we dat het tijd wordt in 1 van de vele visrestaurants te gaan eten. Geen slechte keus want we eten heerlijk. We hebben kingfish en calamaris op, We hebben geboekt voor een walvistour morgenochtend (vandaag afgelast wegens de wind), ben benieuwd of het door zal gaan.
Vanmorgen hebben we definitief ons guesthouse in Kaapstad verlaten. Het was een heerlijk comforabel huis met een ideale ligging. Maar onze gastheer (vrouw hebben we al die dagen niet gezien) was zo negatief overal over dat we er zelf ook bijna depri van werden. We zijn toch nog maar langs Stellenbosch gereden, waar de wijnranken nu kaal waren. Het gebied is wel heel mooi en er lag inderdaad sneeuw op de bergen,
Als je door alle mooie wijken in Kaapstad rijdt, vraag je je af waar de minder bedeelden wonen maar tussen Kaapstad en Stellenbosch kom je heel veel townships tegen. Afgrijselijk in welke omstandigheden deze mensen wonen, wat moet er dan nog veel gebeuren in Zuid Afrika.
Vanmiddag zijn we aangekomen in Hermanus, volgens de boekjes de plaats waar de walvissen vlak langs de kust zwemmen, We hebben een heerlijk oudbollig hotel pal aan zee en zien al direct de eerste walvis zwemmen. Er loopt een wandelpad langs de kust en overal staan bankjes. Het zonnetje schijnt en we zien in de verte steeds weer walvissen. Voor de verandering komen we Niels en Linda weer eens tegen.
's Avonds besluiten we dat het tijd wordt in 1 van de vele visrestaurants te gaan eten. Geen slechte keus want we eten heerlijk. We hebben kingfish en calamaris op, We hebben geboekt voor een walvistour morgenochtend (vandaag afgelast wegens de wind), ben benieuwd of het door zal gaan.
Vrijdag 21 augtustus, Mosselbay
Tot onze verbazing werd de walvistour vanmorgen niet geannuleerd, ondanks de hoge golven. We werden samen met een ander Nederlands gezin opgehaald bij het hotel. De man had vorig jaar met zijn werk een walvistour gemaakt en was zo enthousiast dat hij dit zijn gezin ook wilde laten zien. Aangekomen bij de haven kregen we al twijfels of de zee niet te ruw was, helemaal toen bleek dat de luxe catamaran die er lag niet voor onze groep bestemd was. Wij mochten in een open ijzeren bootje.
Het was vreselijk! Anous werd al binnen 5 minuten zeeziek en moest overgeven. Je zag de andere mensen nog meelevend naar haar kijken. Maar al snel volgden er meer. Waar je ook keek hingen mensen over de railing of met hun hoofd in een papieren zak. En degenen die nog niet kotsmisselijk waren, werden het wel toen de boot (na 2 uur!) op een plek bleef liggen waar veel walvissen zaten.
Als je ook maar even probeerde te staan om ze te zien of een foto te nemen ging het helemaal mis. We spraken later een man (volgens ons de enige die niet ziek geweest is) die vertelde dat het zo'n bizar gezicht was. Sommigen waren zo ziek die keken niet eens naar de walvissen die vlak naast de boot zwommen. Anderen hielden in 1 hand de camera en in de andere de kotszak.
Wat waren we blij dat we 4 uur later weer vaste grond onder de voeten hadden. David en Anous waren zo beroerd dat ze amper konden lopen. In het hotel hebben we met wat andere lotgenoten met hete thee rond de verwarming gezeten. Na een uurtje waren we allemaal weer een beetje bijgekomen en konden we er ook wel weer om lachen. Hoewel 50 euro pp om je maag eens helemaal leeg te krijgen toch wel een duur grapje is.
Vanmiddag zijn we doorgereden naar Mosselbay wat zo'n 300 km verderop ligt. Het landschap doet wat Engels aan, heuvelachtig, groen en druilerig. Met in de weilanden naast koeien en schapen ook veel struisvogels. We slapen in een leuke B&B en zitten nu heerlijk in de lounge bij de open haard. Vanavond op tijd naar bed en morgen weer een nieuwe dag vol nieuwe kansen!
PS: het blijkt dat ik met filmen gisteren een foutje gemaakt heb waardoor er geen enkele walvis gefilmd is, wel de straatstenen en mijn jaszak
Tot onze verbazing werd de walvistour vanmorgen niet geannuleerd, ondanks de hoge golven. We werden samen met een ander Nederlands gezin opgehaald bij het hotel. De man had vorig jaar met zijn werk een walvistour gemaakt en was zo enthousiast dat hij dit zijn gezin ook wilde laten zien. Aangekomen bij de haven kregen we al twijfels of de zee niet te ruw was, helemaal toen bleek dat de luxe catamaran die er lag niet voor onze groep bestemd was. Wij mochten in een open ijzeren bootje.
Het was vreselijk! Anous werd al binnen 5 minuten zeeziek en moest overgeven. Je zag de andere mensen nog meelevend naar haar kijken. Maar al snel volgden er meer. Waar je ook keek hingen mensen over de railing of met hun hoofd in een papieren zak. En degenen die nog niet kotsmisselijk waren, werden het wel toen de boot (na 2 uur!) op een plek bleef liggen waar veel walvissen zaten.
Als je ook maar even probeerde te staan om ze te zien of een foto te nemen ging het helemaal mis. We spraken later een man (volgens ons de enige die niet ziek geweest is) die vertelde dat het zo'n bizar gezicht was. Sommigen waren zo ziek die keken niet eens naar de walvissen die vlak naast de boot zwommen. Anderen hielden in 1 hand de camera en in de andere de kotszak.
Wat waren we blij dat we 4 uur later weer vaste grond onder de voeten hadden. David en Anous waren zo beroerd dat ze amper konden lopen. In het hotel hebben we met wat andere lotgenoten met hete thee rond de verwarming gezeten. Na een uurtje waren we allemaal weer een beetje bijgekomen en konden we er ook wel weer om lachen. Hoewel 50 euro pp om je maag eens helemaal leeg te krijgen toch wel een duur grapje is.
Vanmiddag zijn we doorgereden naar Mosselbay wat zo'n 300 km verderop ligt. Het landschap doet wat Engels aan, heuvelachtig, groen en druilerig. Met in de weilanden naast koeien en schapen ook veel struisvogels. We slapen in een leuke B&B en zitten nu heerlijk in de lounge bij de open haard. Vanavond op tijd naar bed en morgen weer een nieuwe dag vol nieuwe kansen!
PS: het blijkt dat ik met filmen gisteren een foutje gemaakt heb waardoor er geen enkele walvis gefilmd is, wel de straatstenen en mijn jaszak
 |
 |
 |