.jpg)
Reisverslagen David, Marjon, Anouska en Lucas
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Zondag 25 juli Hoi An
Southern hotel and villa's
Vandaag ons laatste dagje in Hoi An. David heeft vanmorgen direct 2 motorbikes gehuurd, dit wilden hij en Anouska de hele vakantie al! Omdat ik al een paar dagen enorme keelpijn heb, besluiten we eerst op zoek te gaan naar een dokter. De receptie adviseert gebruik te maken van ene dr Yeung, een Engels sprekende arts die in het hotel langs kan komen. Een kwartier later staat hij voor de deur, constateert een fikse keelonsteking en heeft de antibiotica en ontstekingsremmers in zijn koffer bij zich. Dat het ook zo makkelijk kon, hadden we 2 jaar geleden in Kuala Lumpur moeten weten, toen hebben we een paar uur in de hal van een ziekenhuis zitten wachten!
We wijzigen de plannen, David en de kinderen gaan wat touren op de bikes en ik ga een filmpje kijken op de hotelkamer. Volgens mij vonden ze het niet echt erg dat ik niet meeging, ze komen in ieder geval heel enthousiast terug. Lucas baalde wel een beetje dat hij nog niet op de bike mag rijden, maar je moet 18 zijn. Aan het eind van de middag gaan David, Anous en ik nog met z'n drieen op de bikes naar het strand. Het strand zit nu vol met Vietnamese families die gezellig met elkaar aan het eten zijn. Daartussen liggen een paar verdwaalde toeristen, waaronder wij. Iedereen lacht naar ons en groet ons, een heel andere ervaring dan een aantal dagen geleden in Hanoi.
De bevolking in Centraal Vietnam is een stuk vriendelijker dan in Hanoi, of dat met het oorlogsverleden te maken heeft weten we niet. Zelf raken we ook steeds meer gewend aan de Vietnamese gebruiken en gaan het land steeds meer waarderen. We slapen al beter op de harde bedden, Lucas weet dat hij overal moet bukken en opdringerige verkopers poeieren we nu resoluut af. Wat overblijft is een land dat zo anders is dan Thailand en Laos maar net zo veel charme heeft. Ja, het bevalt ons hier wel. Het enige wat absoluut niet aan Thailand en Laos kan tippen is het eten, maar ja je kan natuurlijk niet alles hebben.
Vanavond gaan we voor de laatste keer naar het oude centrum, nu op de motorbikes. David en Anouska hebben het rijden in Vietnam al helemaal onder de knie en toeteren er lustig op los. We hebben geluk want het is volle maan. De lampionnen langs de rivier staan uit en overal worden kaarsjes in schaaltjes verkocht om in de rivier te laten drijven. In de rivier drijven dus overal bakjes met kaarsjes erin, een prachtig gezicht. Dit ritueel trekt ook veel Vietnamezen die kaarsjes in het water laten zetten. We kennen de betekenis van dit ritueel niet, maar laten alle vier een kaarsje ter nagedachtenis aan oom Herman in het water. Lucas wordt een paar keer gevraagd om met een Vietnamees meisje op de foto te gaan, ze moeten erg lachten omdat hij zoveel langer is. Natuurlijk kopen we lampionnen voor thuis, we kunnen geen keuze maken en kopen er 9 in alle kleuren en maten. Anous is het beste in onderhandelen, ze blijft glimlachen maar houdt vast aan haar prijs. We halen de mannen over nog een keer bij de Spa langs te gaan voor een massage. David z'n pak is in het hotel afgeleverd en Anous haar jurk is opgehaald, we hebben alle wensen ingewilligd en zijn klaar om naar de volgende bestemming te gaan....Saigon.
Southern hotel and villa's
Vandaag ons laatste dagje in Hoi An. David heeft vanmorgen direct 2 motorbikes gehuurd, dit wilden hij en Anouska de hele vakantie al! Omdat ik al een paar dagen enorme keelpijn heb, besluiten we eerst op zoek te gaan naar een dokter. De receptie adviseert gebruik te maken van ene dr Yeung, een Engels sprekende arts die in het hotel langs kan komen. Een kwartier later staat hij voor de deur, constateert een fikse keelonsteking en heeft de antibiotica en ontstekingsremmers in zijn koffer bij zich. Dat het ook zo makkelijk kon, hadden we 2 jaar geleden in Kuala Lumpur moeten weten, toen hebben we een paar uur in de hal van een ziekenhuis zitten wachten!
We wijzigen de plannen, David en de kinderen gaan wat touren op de bikes en ik ga een filmpje kijken op de hotelkamer. Volgens mij vonden ze het niet echt erg dat ik niet meeging, ze komen in ieder geval heel enthousiast terug. Lucas baalde wel een beetje dat hij nog niet op de bike mag rijden, maar je moet 18 zijn. Aan het eind van de middag gaan David, Anous en ik nog met z'n drieen op de bikes naar het strand. Het strand zit nu vol met Vietnamese families die gezellig met elkaar aan het eten zijn. Daartussen liggen een paar verdwaalde toeristen, waaronder wij. Iedereen lacht naar ons en groet ons, een heel andere ervaring dan een aantal dagen geleden in Hanoi.
De bevolking in Centraal Vietnam is een stuk vriendelijker dan in Hanoi, of dat met het oorlogsverleden te maken heeft weten we niet. Zelf raken we ook steeds meer gewend aan de Vietnamese gebruiken en gaan het land steeds meer waarderen. We slapen al beter op de harde bedden, Lucas weet dat hij overal moet bukken en opdringerige verkopers poeieren we nu resoluut af. Wat overblijft is een land dat zo anders is dan Thailand en Laos maar net zo veel charme heeft. Ja, het bevalt ons hier wel. Het enige wat absoluut niet aan Thailand en Laos kan tippen is het eten, maar ja je kan natuurlijk niet alles hebben.
Vanavond gaan we voor de laatste keer naar het oude centrum, nu op de motorbikes. David en Anouska hebben het rijden in Vietnam al helemaal onder de knie en toeteren er lustig op los. We hebben geluk want het is volle maan. De lampionnen langs de rivier staan uit en overal worden kaarsjes in schaaltjes verkocht om in de rivier te laten drijven. In de rivier drijven dus overal bakjes met kaarsjes erin, een prachtig gezicht. Dit ritueel trekt ook veel Vietnamezen die kaarsjes in het water laten zetten. We kennen de betekenis van dit ritueel niet, maar laten alle vier een kaarsje ter nagedachtenis aan oom Herman in het water. Lucas wordt een paar keer gevraagd om met een Vietnamees meisje op de foto te gaan, ze moeten erg lachten omdat hij zoveel langer is. Natuurlijk kopen we lampionnen voor thuis, we kunnen geen keuze maken en kopen er 9 in alle kleuren en maten. Anous is het beste in onderhandelen, ze blijft glimlachen maar houdt vast aan haar prijs. We halen de mannen over nog een keer bij de Spa langs te gaan voor een massage. David z'n pak is in het hotel afgeleverd en Anous haar jurk is opgehaald, we hebben alle wensen ingewilligd en zijn klaar om naar de volgende bestemming te gaan....Saigon.
onze 4 kaarsjes
