4 augustus Sossusvlei
Vandaag hebben we een van de highlights van Namibie bezocht, de rode duinen van de Sossuvlei.
Volgens de boekjes kleuren de duinen het mooist bij zonsopgang. Dus zaten wij vanmorgen om half 6 in de auto op weg naar de ingang van de vallei. Hoe men verwacht dat je de zonsopgang bij de duinen meemaakt is ons een raadsel, de zon komt op om 06.15 en je mag pas vanaf 06.30 uur het gebied in, daarna moet je een permit kopen en vervolgens nog 40 km rijden voordat de rode duinen beginnen. De zon was dus al lang op, maar de duinen waren prachtig roodgekleurd, schitterende schaduwen en ook de vormen zijn heel bijzonder, alsof ze met een scherp mes afgesneden zijn.!
De weg door de vallei eindigt na 60 km, daarna moet je overstappen in een 4x4 om het laatste stuk door het zand te rijden, dat was al een ervaring want die lui houden er van om door het zand te scheuren. Je komt dan in een gebied omringd door rode duinen met in het midden de deadvlei, een opgedroogd zoutmeer waar alleen dode bomen staan. Samen met de Duitsers zijn we begonnen aan de klim op de "papadune" de hoogste duin in de vallei ( zo'n 350 m). De kinderen hebben hem tot boven aan toe gelopen, wij zijn onderweg afgetaaid. De beloning als je boven bent aangekomen is een schitterend uitzicht over de duinen. Daarna kun je door het diepe zand hard naar beneden rennen, een bijzondere ervaring. Het landschap is zo bijzonder, dat is in woorden bijna niet uit te leggen. Het is een van de mooiste, misschien wel het mooiste, dat we ooit op onze vakanties hebben gezien.
Toen we om 09.45 uur begonnen aan de tocht hadden we nog dikke truien aan toen we 2,5 uur later terugkwamen was het zo warm geworden dat we al onze lagen hadden uitgedaan en het zweet met straaltjes van je lijf liep, We hadden natuurlijk veel te weinig water meegenomen. Terug in de auto was het nog even spannend omdat we bijna geen benzine meer hadden, gelukkig hebben we het gehaald naar de uitgang want we hadden niet graag nog een stuk in de hitte willen lopen. We kunnen terugkijken op een ervaring die we nooit meer zullen vergeten.
We zitten nu in Desert Camp, dat zijn 15 tenthuisjes midden in de savanne. Het is hier veel warmer dan de afgelopen dagen, morgen gaat de korte broek aan!. Het avondeten en ontbijt kunnen we gebruiken bij de Sossuslodge, een luxe lodge 5 km verderop. Hier hebben we vanavond heerlijk gegeten, we zaten heel romantisch buiten met uitzicht op de impala's. Er was een uitgebreid buffet en dat ging er wel in. We verheugen ons nu al op het ontbijt morgenochtend.
Inmiddels is het alweer 22.00 uur, we zijn al heel wat uurtjes op dus gaan zo maar weer lekker ons bedje opzoeken..
Vandaag hebben we een van de highlights van Namibie bezocht, de rode duinen van de Sossuvlei.
Volgens de boekjes kleuren de duinen het mooist bij zonsopgang. Dus zaten wij vanmorgen om half 6 in de auto op weg naar de ingang van de vallei. Hoe men verwacht dat je de zonsopgang bij de duinen meemaakt is ons een raadsel, de zon komt op om 06.15 en je mag pas vanaf 06.30 uur het gebied in, daarna moet je een permit kopen en vervolgens nog 40 km rijden voordat de rode duinen beginnen. De zon was dus al lang op, maar de duinen waren prachtig roodgekleurd, schitterende schaduwen en ook de vormen zijn heel bijzonder, alsof ze met een scherp mes afgesneden zijn.!
De weg door de vallei eindigt na 60 km, daarna moet je overstappen in een 4x4 om het laatste stuk door het zand te rijden, dat was al een ervaring want die lui houden er van om door het zand te scheuren. Je komt dan in een gebied omringd door rode duinen met in het midden de deadvlei, een opgedroogd zoutmeer waar alleen dode bomen staan. Samen met de Duitsers zijn we begonnen aan de klim op de "papadune" de hoogste duin in de vallei ( zo'n 350 m). De kinderen hebben hem tot boven aan toe gelopen, wij zijn onderweg afgetaaid. De beloning als je boven bent aangekomen is een schitterend uitzicht over de duinen. Daarna kun je door het diepe zand hard naar beneden rennen, een bijzondere ervaring. Het landschap is zo bijzonder, dat is in woorden bijna niet uit te leggen. Het is een van de mooiste, misschien wel het mooiste, dat we ooit op onze vakanties hebben gezien.
Toen we om 09.45 uur begonnen aan de tocht hadden we nog dikke truien aan toen we 2,5 uur later terugkwamen was het zo warm geworden dat we al onze lagen hadden uitgedaan en het zweet met straaltjes van je lijf liep, We hadden natuurlijk veel te weinig water meegenomen. Terug in de auto was het nog even spannend omdat we bijna geen benzine meer hadden, gelukkig hebben we het gehaald naar de uitgang want we hadden niet graag nog een stuk in de hitte willen lopen. We kunnen terugkijken op een ervaring die we nooit meer zullen vergeten.
We zitten nu in Desert Camp, dat zijn 15 tenthuisjes midden in de savanne. Het is hier veel warmer dan de afgelopen dagen, morgen gaat de korte broek aan!. Het avondeten en ontbijt kunnen we gebruiken bij de Sossuslodge, een luxe lodge 5 km verderop. Hier hebben we vanavond heerlijk gegeten, we zaten heel romantisch buiten met uitzicht op de impala's. Er was een uitgebreid buffet en dat ging er wel in. We verheugen ons nu al op het ontbijt morgenochtend.
Inmiddels is het alweer 22.00 uur, we zijn al heel wat uurtjes op dus gaan zo maar weer lekker ons bedje opzoeken..
desert camp
5 augustus Swakopmund
We werden vanmorgen al vroeg wakker van alle buren die de Sossusvlei gingen bezoeken, wij konden ons heerlijk nog even omdraaien want we sliepen uit tot half 8. We mochten weer bij de luxe lodge ontbijten en hebben voor het eerst zo vroeg al lekker in het zonnetje gezeten.
Vandaag was onze langste reisdag, 340 km, waarvan 300 over grindwegen. De kwaliteit van de wegen was heel slecht, op sommige stukken kon je niet harder dan 50km/u. Na 100 km kwamen we langs Solitaire. Omdat we allebei het boek van Ton van der Lee (Nederlandse filmproducent die hier rond 2000 gestrand is en een restaurantje begonnen is) gelezen hebben, waren we erg benieuwd hoe het er uit zou zien. Hoewel er het e.e.a. vervangen en bijgebouwd is, heeft het plekje nog steeds een speciale sfeer. We herkenden veel uit het boek, hebben Moose even gesproken en uiteraard de fameuze appeltaart gegeten. Daarna was het 200 km alleen weg. In het begin met prachtige vergezichten maar het laatste stuk heel saai. We waren eigenlijk van plan in Walvisbaai de flamingo's te bekijken maar het was zo mistig en er woei een halve zandstorm, dat we dat maar overgeslagen hebben. Je waande je er net in de Sahara met al dat stuivende zand en die duinen.
Maar hoewel we de route liever met een 4x4 hadden gereden, heeft onze Avansa ons toch maar mooit zonder lekke banden of andere problemen in Swakopmund gebracht. Morgen ruilen we de auto in voor een 4x4, met (werkende) radio en cd speler!
We overnachten nu in een leuk klein hotel in een voormalig Duitse villa en Lucas heeft vanavond zijn eerste schnitzel gegeten. Morgenochtend gaan we op een "dolphin" cruise, waar we hopelijk ook echt dolfijnen zullen zien.
We werden vanmorgen al vroeg wakker van alle buren die de Sossusvlei gingen bezoeken, wij konden ons heerlijk nog even omdraaien want we sliepen uit tot half 8. We mochten weer bij de luxe lodge ontbijten en hebben voor het eerst zo vroeg al lekker in het zonnetje gezeten.
Vandaag was onze langste reisdag, 340 km, waarvan 300 over grindwegen. De kwaliteit van de wegen was heel slecht, op sommige stukken kon je niet harder dan 50km/u. Na 100 km kwamen we langs Solitaire. Omdat we allebei het boek van Ton van der Lee (Nederlandse filmproducent die hier rond 2000 gestrand is en een restaurantje begonnen is) gelezen hebben, waren we erg benieuwd hoe het er uit zou zien. Hoewel er het e.e.a. vervangen en bijgebouwd is, heeft het plekje nog steeds een speciale sfeer. We herkenden veel uit het boek, hebben Moose even gesproken en uiteraard de fameuze appeltaart gegeten. Daarna was het 200 km alleen weg. In het begin met prachtige vergezichten maar het laatste stuk heel saai. We waren eigenlijk van plan in Walvisbaai de flamingo's te bekijken maar het was zo mistig en er woei een halve zandstorm, dat we dat maar overgeslagen hebben. Je waande je er net in de Sahara met al dat stuivende zand en die duinen.
Maar hoewel we de route liever met een 4x4 hadden gereden, heeft onze Avansa ons toch maar mooit zonder lekke banden of andere problemen in Swakopmund gebracht. Morgen ruilen we de auto in voor een 4x4, met (werkende) radio en cd speler!
We overnachten nu in een leuk klein hotel in een voormalig Duitse villa en Lucas heeft vanavond zijn eerste schnitzel gegeten. Morgenochtend gaan we op een "dolphin" cruise, waar we hopelijk ook echt dolfijnen zullen zien.
Website van David, Marjon, Anouska en Lucas
6 augustus Swakopmund
Swakopmund is een stadje aan de Atlantische Oceaan waar de Duitse invloeden nog goed te zien zijn, veel huizen zijn uit de Duitse koloniale tijd en alle straatnamen zijn Duits. Doordat de warme lucht uit de woestijn hier in aanraking komt met het koude zeewater ligt het stadje een groot deel van het jaar in een dikke laag mist. Zo ook vanmorgen toen we om 9 uur aan boord gingen van de catamaran voor de dolphin cruise. We hadden veel geluk want tijdens de reis kwam de zon door waardoor het aangenaam vertoeven was op het dek. Hoewel zo'n beetje alle toeristen hier met zo'n trip meegaan was het zeer de moeite waard. We hebben heel veel zeehonden gezien (een aantal sprongen aan boord) en ook flamingo's en dolfijnen, vlak naast de boot. Aan boord werden hapjes geserveerd met als hoogtepunt de oesters die hier in zee gekweekt worden. David en Anous waren zo stoer er 1 te proeven, dat was eens maar nooit meer volgens hen.
Toen we bij ons hotel terugkwamen werd net onze nieuwe auto gebracht. Het is een gloednieuwe Toyota Hillux met alles erop en eraan. Dat wordt heel comfortabel reizen de komende dagen.
De Namibwoestijn loopt langs de kust van Swakopmund. In deze prachtige (weer roodgekleurde) duinen worden allerlei activiteiten georganiseerd zoals quadrijden. Dat moesten wij natuurlijk ook meegemaakt hebben en wel de 2 uur durende tocht. David, Anous en Lucas vonden het FANTASTISCH, geweldig en hebben er enorm van genoten. Zelf vond ik alleen de omgeving fantastisch, dat quadbiken vond ik doodeng. Al na de eerste afdaling bedacht ik dat dat niets zou worden. Ik heb de overige 1.55 minuten achterop bij onze gids gezeten. Die scheurde er behoorlijk op los, het was als een achtbaan waar maar geen einde aan kwam. Maar goed we zijn allemaal veilig thuis gekomen en zitten nu heerlijk aan een wijntje op onze hotelkamer. Morgen reizen we weer verder richting het noorden.
We hebben net de website kunnen oploaden en alle reacties gelezen, leuk dat jullie ons volgen en ontzettend bedankt voor jullie berichten!
Swakopmund is een stadje aan de Atlantische Oceaan waar de Duitse invloeden nog goed te zien zijn, veel huizen zijn uit de Duitse koloniale tijd en alle straatnamen zijn Duits. Doordat de warme lucht uit de woestijn hier in aanraking komt met het koude zeewater ligt het stadje een groot deel van het jaar in een dikke laag mist. Zo ook vanmorgen toen we om 9 uur aan boord gingen van de catamaran voor de dolphin cruise. We hadden veel geluk want tijdens de reis kwam de zon door waardoor het aangenaam vertoeven was op het dek. Hoewel zo'n beetje alle toeristen hier met zo'n trip meegaan was het zeer de moeite waard. We hebben heel veel zeehonden gezien (een aantal sprongen aan boord) en ook flamingo's en dolfijnen, vlak naast de boot. Aan boord werden hapjes geserveerd met als hoogtepunt de oesters die hier in zee gekweekt worden. David en Anous waren zo stoer er 1 te proeven, dat was eens maar nooit meer volgens hen.
Toen we bij ons hotel terugkwamen werd net onze nieuwe auto gebracht. Het is een gloednieuwe Toyota Hillux met alles erop en eraan. Dat wordt heel comfortabel reizen de komende dagen.
De Namibwoestijn loopt langs de kust van Swakopmund. In deze prachtige (weer roodgekleurde) duinen worden allerlei activiteiten georganiseerd zoals quadrijden. Dat moesten wij natuurlijk ook meegemaakt hebben en wel de 2 uur durende tocht. David, Anous en Lucas vonden het FANTASTISCH, geweldig en hebben er enorm van genoten. Zelf vond ik alleen de omgeving fantastisch, dat quadbiken vond ik doodeng. Al na de eerste afdaling bedacht ik dat dat niets zou worden. Ik heb de overige 1.55 minuten achterop bij onze gids gezeten. Die scheurde er behoorlijk op los, het was als een achtbaan waar maar geen einde aan kwam. Maar goed we zijn allemaal veilig thuis gekomen en zitten nu heerlijk aan een wijntje op onze hotelkamer. Morgen reizen we weer verder richting het noorden.
We hebben net de website kunnen oploaden en alle reacties gelezen, leuk dat jullie ons volgen en ontzettend bedankt voor jullie berichten!
 |
 |
 |