Reisverslagen David, Marjon, Anouska en Lucas
 |
 |
 |
Vrijdag 22 juli, tegenstellingen in Phuket
Toen we vanmorgen wakker werden, goot het van de regen. We hebben het erg getroffen met het weer in China, dus je hoort ons niet klagen. We zitten in een comfortabel hotel, direct aan het strand van een rustige baai. Gisteravond vertelde onze taxichauffeur dat deze baai in 2004 tot 300 meter landinwaarts door de tsunami weggevaagd was. Hierdoor bleven lange tijd de toeristen weg waardoor velen, waaronder hijzelf, hun baan zijn kwijtgeraakt. We waren al bijna vergeten dat Phuket destijds ook getroffen is door de tsunami en hebben daar bij het boeken helemaal niet aan gedacht. Bij daglicht zien we dat het er nog (steeds) erg rommelig uitziet. Sommige gebouwen zijn net nieuw maar de meeste hutjes zien er erg vervallen uit of zijn nog in aanbouw. Naast ons hotel staat het raamwerk van wat ooit een hotel geweest is. Je ziet dat hele verdiepingen weggeslagen zijn, echt schokkend om te zien.
Na onszelf verwend te hebben met een footscrub en een pedicure voor de dames gaan we naar Patong. Patong is het meest toeristische deel van Phuket en staat bekend om zijn vele nachtclubs en het sextoerisme. Je zou het gezien moeten hebben en we zijn er nu toch.....
's Middags is er nog niet zo heel veel te beleven, het is inmiddels droog dus we zoeken het strand op waar het druk is met waterscooters, bananen etc. We zien een leuke loungetent en vallen met onze neus in de "happy hour" en genieten van een paar heerlijke cocktails. Daarna eten we in een strandtent ons eerste thaise maaltje, het smaakt ons nog steeds prima.
's Avonds lopen we nogmaals door de hoofdstraat in Patong. Er lopen opvallend veel dikke Engelsen vol tatoages en natuurlijk de oude(re) mannen met een jonge Thaise blom. We worden voortdurend aangesproken of we een sexshow willen bijwonen. Voor de barretjes staan allemaal meisjes (nou ja, soms twijfelen we of het wel meisjes zijn) om onze mannen naar binnen te lokken. Lucas verbaast zich erover hoe mannen nu geinteresseerd kunnen zijn in vrouwen die niet eens echte vrouwen zijn.
Er zijn ook allemaal kraampjes met de bekende (nep) surfmerken en sieraden. Bij de kraampjes kopen we na lang twijfelen en flink afdingen voor D en L een zwembroek en T-shirt. We hebben voor niets onderhandeld want later in het hotel blijkt dat Lucas zijn broekje niet dichtkrijgt en David 'm al niet eens over zijn billen kan krijgen. Gelukkig is David z'n broekje precies de goede maat voor Lucas, voor het broekje van Luc moeten we in Nederland maar een liefhebber vinden.
Zo zijn we weer een ervaring rijker, leuk om Patong gezien te hebben maar we zouden er voor geen goud willen zitten!
Zaterdag 23 juli, Phuket en de gibbons
Omdat het vamorgen droog is, besluiten we eerst een duik in de zee te nemen. De baai waaraan we verblijven ligt in een natuurgebied en is heel rustig. Naast ons hotel zijn er nog wat bungalowtjes en aan het eind van de baai staat een luxe hotel. Al snel begint het te regenen, maar de temperatuur blijft aangenaam en het is wel grappig in de regen in de zee te zwemmen. Gelukkig drijft de bui snel over en relaxen we nog lekker een uurtje op de ligstoelen, heerlijk even helemaal niets doen. Hoewel het zwaar bewolkt is, ben ik na een uur flink verbrand (stom ik had kunnen bedenken dat je je ook met bewolking moet insmeren).
We hadden gelezen dat er niet ver van ons hotel een opvangcentrum voor gibbons is. Dit ligt middenin een natuurgebied met een waterval, tijd om weer in actie te komen dus. We regelen een taxi naar het natuurgebied, de chauffeur zal daar op ons blijven wachten. Het opvangcentrum voor de gibbons valt tegen, het ziet er allemaal erg armoedig uit. Om de dieren weer terug te kunnen plaatsen in de natuur, worden ze op afstand van de bezoekers gehouden. Daar valt wat voor te zeggen maar je ziet daardoor in de verte alleen de kooien met de gibbons en hebben het na 5 minuten al gezien. Bij het centrum blijkt een Nederlands meisje uit Barendrecht te werken waarmee we in gesprek raken. Zij moest hier van haar vader een maandje als vrijwilligster werken om beter Engels te leren spreken (voordat zij in Engeland een opleiding mag volgen) en telt de dagen af dat ze weer terug naar Nederland mag. Bij het zien van de armoedige omgeving waar ze de maand moet verblijven kunnen we ons daar alles bij voorstellen. Om het project, wat moet bestaan van donaties, te steunen kopen we allemaal een t-shirt. Daarna beklimmen we de waterval nog, maar die stelt ook niet zo veel voor. Lekker terug naar het hotel dus, tenminste dat dachten we. Op de parkeerplaats is de taxichauffeur nergens te bekennen en er staan alleen maar busjes van georganiseerde trips te wachten. We hebben uiteindelijk 1.5 uur staan wachten tot ik me bedacht dat ik ergens een voucher van de rit in mijn tas moest hebben. Toen ik het bureautje belde bleek dat ze van chauffeur en auto gewisseld hadden en kwam er een zeer slaperige man uit een auto zetten die er al die tijd al gestaan had. Dat waren ze ons vergeten te vertellen, ach ja, dat is ook Thailand.
Ietwat humeurig komen we weer terug bij ons hotel en gaan we wat eten op het strand, zo met de voetjes in het zand met een heerlijk maaltje zijn we het alweer snel vergeten. Als David en ik bij zonsondergang nog een strandwandeling maken, verbaast het ons dat het hotel aan het einde van de baai donker blijft. Als we dichterbij komen zien we dat dit hotel ook volledig verwoest is. We verbazen ons erover dat 7 jaar na de tsunami de gevolgen hier nog steeds zo zichtbaar zijn. 's Avonds genieten we nog van een thaise massage en dan moeten we helaas de koffers alweer gaan pakken want morgen vliegen we al vroeg naar Koh Samui. Met nog wat gekochte kleding en 2 paar extra schoenen (Anous is geslaagd voor haar Vans en ik heb nog maar een paar Allstars gekocht) is het spannend of we de tassen nog dicht kunnen krijgen.
Toen we vanmorgen wakker werden, goot het van de regen. We hebben het erg getroffen met het weer in China, dus je hoort ons niet klagen. We zitten in een comfortabel hotel, direct aan het strand van een rustige baai. Gisteravond vertelde onze taxichauffeur dat deze baai in 2004 tot 300 meter landinwaarts door de tsunami weggevaagd was. Hierdoor bleven lange tijd de toeristen weg waardoor velen, waaronder hijzelf, hun baan zijn kwijtgeraakt. We waren al bijna vergeten dat Phuket destijds ook getroffen is door de tsunami en hebben daar bij het boeken helemaal niet aan gedacht. Bij daglicht zien we dat het er nog (steeds) erg rommelig uitziet. Sommige gebouwen zijn net nieuw maar de meeste hutjes zien er erg vervallen uit of zijn nog in aanbouw. Naast ons hotel staat het raamwerk van wat ooit een hotel geweest is. Je ziet dat hele verdiepingen weggeslagen zijn, echt schokkend om te zien.
Na onszelf verwend te hebben met een footscrub en een pedicure voor de dames gaan we naar Patong. Patong is het meest toeristische deel van Phuket en staat bekend om zijn vele nachtclubs en het sextoerisme. Je zou het gezien moeten hebben en we zijn er nu toch.....
's Middags is er nog niet zo heel veel te beleven, het is inmiddels droog dus we zoeken het strand op waar het druk is met waterscooters, bananen etc. We zien een leuke loungetent en vallen met onze neus in de "happy hour" en genieten van een paar heerlijke cocktails. Daarna eten we in een strandtent ons eerste thaise maaltje, het smaakt ons nog steeds prima.
's Avonds lopen we nogmaals door de hoofdstraat in Patong. Er lopen opvallend veel dikke Engelsen vol tatoages en natuurlijk de oude(re) mannen met een jonge Thaise blom. We worden voortdurend aangesproken of we een sexshow willen bijwonen. Voor de barretjes staan allemaal meisjes (nou ja, soms twijfelen we of het wel meisjes zijn) om onze mannen naar binnen te lokken. Lucas verbaast zich erover hoe mannen nu geinteresseerd kunnen zijn in vrouwen die niet eens echte vrouwen zijn.
Er zijn ook allemaal kraampjes met de bekende (nep) surfmerken en sieraden. Bij de kraampjes kopen we na lang twijfelen en flink afdingen voor D en L een zwembroek en T-shirt. We hebben voor niets onderhandeld want later in het hotel blijkt dat Lucas zijn broekje niet dichtkrijgt en David 'm al niet eens over zijn billen kan krijgen. Gelukkig is David z'n broekje precies de goede maat voor Lucas, voor het broekje van Luc moeten we in Nederland maar een liefhebber vinden.
Zo zijn we weer een ervaring rijker, leuk om Patong gezien te hebben maar we zouden er voor geen goud willen zitten!
Zaterdag 23 juli, Phuket en de gibbons
Omdat het vamorgen droog is, besluiten we eerst een duik in de zee te nemen. De baai waaraan we verblijven ligt in een natuurgebied en is heel rustig. Naast ons hotel zijn er nog wat bungalowtjes en aan het eind van de baai staat een luxe hotel. Al snel begint het te regenen, maar de temperatuur blijft aangenaam en het is wel grappig in de regen in de zee te zwemmen. Gelukkig drijft de bui snel over en relaxen we nog lekker een uurtje op de ligstoelen, heerlijk even helemaal niets doen. Hoewel het zwaar bewolkt is, ben ik na een uur flink verbrand (stom ik had kunnen bedenken dat je je ook met bewolking moet insmeren).
We hadden gelezen dat er niet ver van ons hotel een opvangcentrum voor gibbons is. Dit ligt middenin een natuurgebied met een waterval, tijd om weer in actie te komen dus. We regelen een taxi naar het natuurgebied, de chauffeur zal daar op ons blijven wachten. Het opvangcentrum voor de gibbons valt tegen, het ziet er allemaal erg armoedig uit. Om de dieren weer terug te kunnen plaatsen in de natuur, worden ze op afstand van de bezoekers gehouden. Daar valt wat voor te zeggen maar je ziet daardoor in de verte alleen de kooien met de gibbons en hebben het na 5 minuten al gezien. Bij het centrum blijkt een Nederlands meisje uit Barendrecht te werken waarmee we in gesprek raken. Zij moest hier van haar vader een maandje als vrijwilligster werken om beter Engels te leren spreken (voordat zij in Engeland een opleiding mag volgen) en telt de dagen af dat ze weer terug naar Nederland mag. Bij het zien van de armoedige omgeving waar ze de maand moet verblijven kunnen we ons daar alles bij voorstellen. Om het project, wat moet bestaan van donaties, te steunen kopen we allemaal een t-shirt. Daarna beklimmen we de waterval nog, maar die stelt ook niet zo veel voor. Lekker terug naar het hotel dus, tenminste dat dachten we. Op de parkeerplaats is de taxichauffeur nergens te bekennen en er staan alleen maar busjes van georganiseerde trips te wachten. We hebben uiteindelijk 1.5 uur staan wachten tot ik me bedacht dat ik ergens een voucher van de rit in mijn tas moest hebben. Toen ik het bureautje belde bleek dat ze van chauffeur en auto gewisseld hadden en kwam er een zeer slaperige man uit een auto zetten die er al die tijd al gestaan had. Dat waren ze ons vergeten te vertellen, ach ja, dat is ook Thailand.
Ietwat humeurig komen we weer terug bij ons hotel en gaan we wat eten op het strand, zo met de voetjes in het zand met een heerlijk maaltje zijn we het alweer snel vergeten. Als David en ik bij zonsondergang nog een strandwandeling maken, verbaast het ons dat het hotel aan het einde van de baai donker blijft. Als we dichterbij komen zien we dat dit hotel ook volledig verwoest is. We verbazen ons erover dat 7 jaar na de tsunami de gevolgen hier nog steeds zo zichtbaar zijn. 's Avonds genieten we nog van een thaise massage en dan moeten we helaas de koffers alweer gaan pakken want morgen vliegen we al vroeg naar Koh Samui. Met nog wat gekochte kleding en 2 paar extra schoenen (Anous is geslaagd voor haar Vans en ik heb nog maar een paar Allstars gekocht) is het spannend of we de tassen nog dicht kunnen krijgen.
22 juli
23 juli
Patong
