Reisverslagen David, Marjon, Anouska en Lucas
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Vrijdag 8 juli, terug in de tijd in Pingyao
Als je de nachttrein boekt met open slaapcompartimenten weet je van te voren dat je niet optimaal zult slapen, we hebben dat in Thailand al meer gedaan en het is ons altijd wel goed bevallen, In China heb je echter geen 2 maar 3 bedden boven elkaar. Dat betekent dat je op de bovenste 2 bedden (de onze) alleen maar kunt liggen. Omdat we onze bagage alleen in het gangpad kwijt konden, moesten we onze rugzakken met waardevolle spullen ook in ons smalle bedje nemen. Als je dan ook nog een baby naast je hebt liggen die de hele nacht ligt te huilen, slaap je niet best. Alleen Anous lag om 9 uur al te knorren en die moesten we vanmorgen om 7 uur wakker maken maar ja die had misschien nog wat uurtjes slaap in te halen na al die examenfeesten.
Gelukkig stond er iemand van het hotel ons op te wachten op het station en waren we al om 8 uur in het hotel. Pingyao heeft nog een authentiek centrum omringd door stadsmuren, Ons hotel is een "courtyard" hotel binnen de stadsmuren en is prachtig gerestaureerd. We hadden geluk want terwijl we zaten te ontbijten werden ons voor een kleine bijbetaling 2 deluxe kamers aangeboden waar we al direct inmochten. A&L hebben de suite gekregen (met hemelbed voor Anous). David en ik hebben een verhoogd bed van 2 bij 3 meter, dat wordt heerlijk slapen vannacht!
Vlakbij het hotel zijn allemaal steegjes met oude huizen. De huizen in de hoofdstraten zijn mooi gerestaureerd en hebben allemaal een sfeervolle binnenplaats. Overal hangen lampionnen, het doet ons een beetje aan Hoi An in Vietnam denken. Hoewel er veel restaurantjes zijn hebben we toch even lopen zoeken naar een plek waar zowel westers als chinees eten te krijgen was. Uiteindelijk zijn we maar een restaurant binnengelopen waar veel mensen zaten. Eenmaal binnen werden we naar een tafel helemaal achter in de zaak gebracht en stonden er 5 giechelende meisjes om ons heen om de bestelling op te nemen. Ze spraken geen woord Engels, de menukaart was "gelukkig" wel in het Engels. Op de kaart stonden allerlei gerechten als kat, hond, ezel, varkensoor, stierenballen maar ook kip, beef etc. Lucas was bij voorbaat al "not amused" met onze keuze en ik moet eerlijk bekennen dat ik ook geen honger meer had na het lezen van de menukaart. Omdat we het onbeleefd vonden om op te stappen, hebben we een aantal dingen van de kaart besteld waarvan we dachten dat het geen kwaad kon, maar echt veel gegeten hebben we niet.
Toen het later op de middag wat minder warm was, wilden we een wandeling over de stadsmuren gaan maken. Je moet hiervoor een ticket kopen en we werden naar een ticketoffice verwezen. Bij dit kantoor werd ons alleen een tour met een elektrisch busje langs de stadswallen aangeboden. Hoe we ook probeerden, het lukte ons niet om tickets te krijgen om er gewoon zelf over te lopen en bleef men maar aandringen een tour te boeken. Dan is het best vervelend dat het gross van de Chinezen geen woord Engels spreekt en moet je oppassen niet boos te worden van frustratie. Uiteindelijk hebben we de tour met het elektrische busje maar genomen en bleek het nog leuk te zijn ook. Het busje reed ook door het niet toeristische deel van de binnenstad en we hadden weer veel bekijks. We zagen dat je ook over de muur kunt fietsen, dat gaan we morgen maar eens proberen..
Omdat we allemaal aan een goede maaltijd toe waren, hebben we vanavond het restaurant dat in de Lonely Planet werd aanbevolen gekozen en hebben daar heerlijk gegeten. Er werkten 3 jonge meisjes die het wel leuk vonden om met ons (oftewel A&L) te kletsen omdat ze normaal gesproken veel groepen in het restaurant krijgen. Ze spraken best goed Engels en het was leuk om wat meer van elkaars leven te weten te komen. Toen we weer buiten kwamen was het donker en brandden alle lampionnen, heel romantisch. Natuurlijk werden de kinderen weer regelmatig aangesproken om op de foto te gaan. Rond 23.00 zijn we allemaal moe en duiken we onze bedjes in. De matrassen lijken wat minder hard hier, maar het kan ook zijn dat we er aan gewend raken!
Als je de nachttrein boekt met open slaapcompartimenten weet je van te voren dat je niet optimaal zult slapen, we hebben dat in Thailand al meer gedaan en het is ons altijd wel goed bevallen, In China heb je echter geen 2 maar 3 bedden boven elkaar. Dat betekent dat je op de bovenste 2 bedden (de onze) alleen maar kunt liggen. Omdat we onze bagage alleen in het gangpad kwijt konden, moesten we onze rugzakken met waardevolle spullen ook in ons smalle bedje nemen. Als je dan ook nog een baby naast je hebt liggen die de hele nacht ligt te huilen, slaap je niet best. Alleen Anous lag om 9 uur al te knorren en die moesten we vanmorgen om 7 uur wakker maken maar ja die had misschien nog wat uurtjes slaap in te halen na al die examenfeesten.
Gelukkig stond er iemand van het hotel ons op te wachten op het station en waren we al om 8 uur in het hotel. Pingyao heeft nog een authentiek centrum omringd door stadsmuren, Ons hotel is een "courtyard" hotel binnen de stadsmuren en is prachtig gerestaureerd. We hadden geluk want terwijl we zaten te ontbijten werden ons voor een kleine bijbetaling 2 deluxe kamers aangeboden waar we al direct inmochten. A&L hebben de suite gekregen (met hemelbed voor Anous). David en ik hebben een verhoogd bed van 2 bij 3 meter, dat wordt heerlijk slapen vannacht!
Vlakbij het hotel zijn allemaal steegjes met oude huizen. De huizen in de hoofdstraten zijn mooi gerestaureerd en hebben allemaal een sfeervolle binnenplaats. Overal hangen lampionnen, het doet ons een beetje aan Hoi An in Vietnam denken. Hoewel er veel restaurantjes zijn hebben we toch even lopen zoeken naar een plek waar zowel westers als chinees eten te krijgen was. Uiteindelijk zijn we maar een restaurant binnengelopen waar veel mensen zaten. Eenmaal binnen werden we naar een tafel helemaal achter in de zaak gebracht en stonden er 5 giechelende meisjes om ons heen om de bestelling op te nemen. Ze spraken geen woord Engels, de menukaart was "gelukkig" wel in het Engels. Op de kaart stonden allerlei gerechten als kat, hond, ezel, varkensoor, stierenballen maar ook kip, beef etc. Lucas was bij voorbaat al "not amused" met onze keuze en ik moet eerlijk bekennen dat ik ook geen honger meer had na het lezen van de menukaart. Omdat we het onbeleefd vonden om op te stappen, hebben we een aantal dingen van de kaart besteld waarvan we dachten dat het geen kwaad kon, maar echt veel gegeten hebben we niet.
Toen het later op de middag wat minder warm was, wilden we een wandeling over de stadsmuren gaan maken. Je moet hiervoor een ticket kopen en we werden naar een ticketoffice verwezen. Bij dit kantoor werd ons alleen een tour met een elektrisch busje langs de stadswallen aangeboden. Hoe we ook probeerden, het lukte ons niet om tickets te krijgen om er gewoon zelf over te lopen en bleef men maar aandringen een tour te boeken. Dan is het best vervelend dat het gross van de Chinezen geen woord Engels spreekt en moet je oppassen niet boos te worden van frustratie. Uiteindelijk hebben we de tour met het elektrische busje maar genomen en bleek het nog leuk te zijn ook. Het busje reed ook door het niet toeristische deel van de binnenstad en we hadden weer veel bekijks. We zagen dat je ook over de muur kunt fietsen, dat gaan we morgen maar eens proberen..
Omdat we allemaal aan een goede maaltijd toe waren, hebben we vanavond het restaurant dat in de Lonely Planet werd aanbevolen gekozen en hebben daar heerlijk gegeten. Er werkten 3 jonge meisjes die het wel leuk vonden om met ons (oftewel A&L) te kletsen omdat ze normaal gesproken veel groepen in het restaurant krijgen. Ze spraken best goed Engels en het was leuk om wat meer van elkaars leven te weten te komen. Toen we weer buiten kwamen was het donker en brandden alle lampionnen, heel romantisch. Natuurlijk werden de kinderen weer regelmatig aangesproken om op de foto te gaan. Rond 23.00 zijn we allemaal moe en duiken we onze bedjes in. De matrassen lijken wat minder hard hier, maar het kan ook zijn dat we er aan gewend raken!
Ons guesthouse in Pingyao
